با نگاهی اجمالی به عملکرد دهه اخیر باشگاه‌های فوتبال در شهرستان استعداد‌خیز شهریار ، روشن است که خروجی قابل توجهی به لحاظ استعدادیابی وجود نداشته و حتی بازیکنان مطرحی در سطح رده‌های پایین فوتبال کشور ظهور نکرده‌اند.
این مسئله را نمیتوان بی ارتباط با نقش دلالان و دکان داران ورزش دانست که در نابودی و سوزاندن استعداد های ناب ورزش کشور نقش اثرگذاری دارند.
جوانان و نوجوانانی که با هزار امید و آرزو به دام به اصطلاح باشگاهدارانی می افتند که رؤیا می‌فروشند به قیمت عمر و زمان.
از طرفی حمایت ناخواسته اداره ورزش و جوانان از باشگاه‌های رؤیافروش باعث کوچ ورزشکاران به رقابت‌های لیگ‌های سطح پایین تهران شده که با نیت اخذ مبالغی گزاف و خارج از چهارچوب قانون از والدین به بهانه شرکت در مسابقات پایتخت شده است.
در کنار این باشگاهها، دکان‌هایی وجود دارند به نام مدارس فوتبال. مراکز بدون مجوز که هیچگونه استانداردی را رعایت نکرده و هیچگونه برنامه‌ای برای این بازیکنان در سنین بالاتر نداشته و پس از چند سال هدر دادن عمر و استعداد این جوانان آنها را به امان خود رها کرده و سراغ نونهالان و نوجوانان دیگری میروند که آرزوی فوتبالیست شدن را در سر می‌پرورانند. به زعم این افراد نان در مدرسه فوتبال است.
در این میان علاوه بر جامعه جوان یک قربانی بزرگ دیگر، فوتبال شهرستان شهریار است که امکانات را در اختیار عده‌ای افراد سودجو و منفعت طلب قرار می‌دهد تا با نگاهی غیر منافع عمومی،تنها به تعداد اسکناس‌های داخل جیبشان بیافزایند و استعدادها را بسوزانند.
عدم نظارت و برخورد مناسب و قانونی با سوداگران فوتبال، عدم برنامه‌ریزی مناسب در راستای توسعه اقتصاد فوتبال، عدم جدیت در اخذ حق و حقوق ورزش و عدم انسجام جامعه فوتبال به منظور پیگیری از نهادهای مرتبط برای احیای مسئولیت اجتماعی بخش های خصوصی باعث بی انگیزگی اهالی دلسوز فوتبال گردیده و عده ای از آنان عطای فعالیت و تیم داری را بر لقایش بخشیده اند که این آغاز افول فوتبال این شهرستان است.
بر هیچکدام از اهالی قدیمی فوتبال شهریار پوشیده نیست که تعداد فوتبالیست های شهرستان به طرز عجیبی کاهش داشته است.
فوتبالی که در دهه‌های گذشته با حضور حداقل ۳۰ تیم در دسته سوم در زمین های خاکی بسیار پر شور و نشاط دنبال می شد. این روز‌ها فقط و فقط با ۱۲ تیم قرعه کشی شده و تأسف‌برانگیز تر اینکه در رده های جوانان و نوجوانان تنها ۸ تیم در مسابقات حضور داشته‌اند.
این آمار با توجه به امکانات غنی فوتبال شهریار به لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری در نوع خود بسیار عجیب و ناراحت کننده است.
لزوم دخالت و مدیریت اداره ورزش و جوانان شهرستان شهریار و حتی اداره کل ورزش و جوانان استان تهران بر برون سپاری ورزشگاهها و تاکید بر اهلیت آنان برای خدمت به فوتبال به شدت احساس می‌شود.
درصورت ادامه این روند شاید در سالیان آتی شاهد تعطیلی فوتبال در نزدیک ترین شهرستان به پایتخت باشیم.
